Παρασκευή 22 Απριλίου 2016

Η φωνή των παιδιών τον κόσμο αλλάζει

Τα δικαιώματα του παιδιού

Ευγενία Μπούρα, Νικολέτα Ντάγκινη, Ειρήνη Μαδαριωτάκη, Ελίνα Καρνιαουτάκη

Νηπιαγωγείο Ροδομηλιά

Περίληψη

Η παρούσα εισήγηση αναφέρεται στο σχέδιο εργασίας με τίτλο "Η φωνή των παιδιών τον κόσμο αλλάζει" που πραγματοποιήθηκε στο Νηπιαγωγείο Ροδομηλιά στο Ηράκλειο Κρήτης κατά τη σχολική χρονιά 2015-2016. Μέσα από το πρόγραμμα «Αγωγής Υγείας» των σχολικών δραστηριοτήτων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αναπτύχθηκαν δράσεις από τον Ιανουάριο έως τον Μάιο 2016. Συμμετείχαν 23 μαθητές από το ίδιο τμήμα με νηπιαγωγό την Ευγενία Μπούρα, θεατρολόγο την Ειρήνη Μαδαριωτάκη και μουσικό την Ελίνα Καρνιαουτάκη. Το πρόγραμμα αφορά στην αναγνώριση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας. Σκοπός μας είναι η διαμόρφωση της ζωής στο νηπιαγωγείο με κυρίαρχο στοιχείο τη μετάδοση γνώσεων, αξιών, στάσεων, τρόπων συμπεριφοράς και στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης για τους άλλους.

Η φωνή των παιδιων τον-κοσμο-αλλάζει


Λέξεις κλειδιά
Δικαιώματα, παιδί, διαφορετικότητα, σεβασμός, αξίες
Κατηγορία προγράμματος
Αγωγής Υγείας
Εισαγωγή
Η κατοχύρωση και η εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απασχολούν τον παγκόσμιο πληθυσμό ανά τους αιώνες, απαριθμώντας χιλιάδες αγώνες μέχρι την κατάκτησή τους. Η κοινωνία, επιθυμώντας να διατηρήσει και να μεταδώσει στα νεότερα μέλη της τις αξίες, τα ιδανικά και τις στάσεις που τη διέπουν, χρησιμοποιεί ως αρωγό την εκπαίδευση. Το παιδί ως φορέας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων οφείλει σταδιακά να μάθει να διεκδικεί, να εφαρμόζει και να τα σέβεται. Σε μια εποχή όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα γίνονται γνωστά μόνο από τις θεωρίες, καθώς αυτά τείνουν να εξαφανιστούν, το νηπιαγωγείο καλείται να τα κάνει πράξη μέσα από συνεχείς δράσεις. Θα καταφέρουν τα  παιδιά να κατανοήσουν έννοιες τις οποίες οι ενήλικες δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν, πόσο μάλλον να εφαρμόσουν; Γιατί πολλοί άνθρωποι και πολλά παιδιά στερούνται τα δικαιώματά τους; Τα δικαιώματα του παιδιού προσεγγίστηκαν διαθεματικά, μέσα από οργανωμένες και ελεύθερες δραστηριότητες, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Η ελπίδα μας είναι, η φωνή των παιδιών να αλλάξει τον κόσμο…
Σκοπός και στόχοι
  • Σεβασμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μέσω της συνειδητοποίησης αρχών και αξιών της ελευθερίας, δικαιοσύνης, ισότητας, ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
  • Ατομική - προσωπική αξία, ανάπτυξη αυτοεκτίμησης.
  • Σεβασμός και αποδοχή της διαφορετικότητας.
Η ανάπτυξη συναισθημάτων:
  • Αγάπη και αδελφοσύνη για όλα τα πλάσματα της γης.
  • Αίσθημα αγανάκτησης και αδικίας για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η διαμόρφωση τρόπων συμπεριφοράς:
  • Να αναπτύξουν ικανότητες συνεργασίας.
  • Ανάληψη ευθύνης και ιεράρχηση προσωπικών αναγκών.
  • Συνεργασία, αλληλοαποδοχή και κατανόηση προσωπικών ιδεών.
  • Να κατανοήσουν ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες έχουν τα ίδια δικαιώματα.
  • Να ενισχυθεί ο ενεργός τους ρόλος στην κοινωνία.
Η κατάκτηση γνώσεων:
  • Σύμβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
  • Διαδικασίες τήρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
  • Δράσεις οργανώσεων όπως η Unicef, action aid.
Περιγραφή δράσης
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα του παιδιού διαβάσαμε το παραμύθι «Το μονοπάτι του σοφού», από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Συζητήσαμε με τα παιδιά για τις ανάγκες μας κι αφού τις διαχωρίσαμε από τις επιθυμίες μας, αποφασίσαμε να κατασκευάσουμε το αερόστατο των αναγκών μας.
 Δημιουργήσαμε λοιπόν στην τάξη μας τη γωνιά των δικαιωμάτων, εμπλουτισμένη με βιβλία, πίνακες ζωγραφικής, παζλ, παιχνίδια ομοιοτήτων - διαφορών ανάμεσα σε εικόνες. Στη συνέχεια μιλήσαμε για τα δικαιώματα των παιδιών ως μαθητές μέσα στην τάξη, για τη λειτουργία των κανόνων της τάξης, αλλά και τις ευθύνες - υποχρεώσεις που έχουν ως μέλη της ομάδας, να σέβονται τα δικαιώματα των φίλων τους.
Τα παιδιά προβληματίστηκαν, εξέφρασαν τα βιώματά τους, έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον κατά την προσέγγιση του θέματος κι έτσι αποφασίσαμε να εμβαθύνουμε και να μελετήσουμε τις ανάγκες - δικαιώματα των παιδιών ξεχωριστά.
Δικαίωμα σε ένα καθαρό περιβάλλον - Δικαίωμα στη ζωή
Αρχικά, κάναμε μια εισαγωγή για την κλιματική αλλαγή μέσα από τη στατιστική ανάλυση καιρού για τον μήνα Οκτώβρη. Με τη βοήθεια μιας επιστήμονα (εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού), διαπιστώσαμε ότι οι καιρικές συνθήκες δεν ανταποκρίνονται στα χαρακτηριστικά της εποχής και συγκεκριμένα του μήνα Οκτώβρη. Έπειτα παρακολουθήσαμε εκπαιδευτικά βίντεο με θέμα την κλιματική αλλαγή, μελετήσαμε διάφορα καιρικά φαινόμενα, κάναμε πειράματα με παγάκια προκειμένου να κατανοήσουμε τι θα συμβεί στη γη αν λιώσουν οι πάγοι. Στη συνέχεια, γίναμε μικροί επιστήμονες, μελετήσαμε το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τη διάβρωση του εδάφους και βγήκαμε στον κήπο για να παρατηρήσουμε την ξηρασία των φυτών και του εδάφους. Τα παιδιά, ιδιαίτερα προβληματισμένα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος ευθύνεται για αυτήν την κατάσταση και αποφάσισαν να δράσουν άμεσα. Με συνθήματα «Αφήστε τα αυτοκίνητα και πάρτε τα ποδήλατα», «Η γη, η γη, θέλει να σωθεί» οργανώσαμε με τη βοήθεια των γονέων μια ποδηλατοδρομία στο κέντρο του Ηρακλείου, όπου τα παιδιά μοίρασαν φυλλάδια τα οποία είχαν δημιουργήσει, με στόχο την ενημέρωση των πολιτών γύρω από την κλιματική αλλαγή. Το τραγούδι στο φυλλάδιο δημιουργήθηκε για την εκδήλωση και έχει τίτλο «Το ποδήλατό μου» σε στίχους Άννας Καρνιαουτάκη και μουσική Ελίνας Καρνιαουτάκη:
Το ποδήλατό μου
τρέχει στ’ όνειρό μου
χέρια στο τιμόνι
ορθοπεταλιά.
Ψάχνω έναν πλανήτη
όλο οξυγόνο.
Δώστε μου του χρόνου
τις εποχές ξανά.
Σ’ έναν τέτοιο κόσμο
θέλω εγώ να ζήσω
την αγνή ζωή μου
να την ξαναβρώ.
Για να καταφέρω
να ισορροπήσω
φρένο ας πατήσουμε όλοι
Σας παρακαλώ.
Ακόμη, επισκεφτήκαμε την τοπική κοινότητα των Κορφών, όπου πραγματοποιήσαμε δεντροφύτευση και τα παιδιά βίωσαν μέσα από το Θεατρικό παιχνίδι, την παρατήρηση και τα πειράματα για την απορρόφηση του νερού από το έδαφος, τη σπουδαιότητα της δεντροφύτευσης.
Με τη μουσικό μας, μίλησαν για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και έπαιξαν ένα μουσικό παιχνίδι με το μεταλλόφωνο. Τα παιδιά κρατούσαν από ένα κίτρινο μαντήλι που συμβόλιζε το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα και περπατούσαν ελεύθερα στον χώρο. Κοντά τους υπήρχε ένα καλάθι με κόκκινα μαντήλια που συμβολίζουν το διοξείδιο του άνθρακα.
Ακούγοντας την ανιούσα κλίμακα Ντο στο μεταλλόφωνο, κάθε φορά που ερχόταν και μία ψηλότερη νότα, το παιδί που περπατούσε κοντά στο καλάθι αντάλλαζε το κίτρινο μαντήλι του με ένα κόκκινο και συνέχιζε το βήμα του. Τότε όλοι μαζί έλεγαν μία αιτία που οδηγεί στην αύξηση του  διοξειδίου του άνθρακα. Αυτό συνεχιζόταν, μέχρι που τα ποσοστά των κόκκινων μαντηλιών είχαν αυξηθεί κατά πολύ. Τότε ξεκινούσε η κατιούσα κλίμακα του Ντο και με κάθε νότα που κατέβαινε, το παιδί άφηνε το κόκκινο μαντήλι και έπαιρνε το κίτρινο, ενώ παράλληλα έβρισκαν τρόπους για να   ελαττωθεί το διοξείδιο του άνθρακα και να έχουμε πάλι περισσότερο οξυγόνο.
Δικαίωμα στο φαγητό - νερό
Στα πλαίσια του θέματος διατροφή διαβάσαμε το βιβλίο «Μια ζωή σαν τη δική μου» και συζητήσαμε για τις χώρες όπου οι άνθρωποι μαστίζονται από την πείνα. Τα παιδιά διαπίστωσαν ότι πολλοί άνθρωποι και παιδιά γύρω μας στερούνται αυτό το δικαίωμα και εξέφρασαν τις προσωπικές τους εμπειρίες όπου για παράδειγμα συνάντησαν ανθρώπους να τρώνε απ’ τα σκουπίδια κ.ά. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια της μαγείρισσάς μας, κυρίας Ελένης, ερευνήσαμε και καταγράψαμε τον τόπο προέλευσης των τροφίμων που έχουμε στην κουζίνα μας. Αφού εντοπίσαμε στον παγκόσμιο χάρτη τις διάφορες χώρες προέλευσης των τροφίμων, δημιουργήσαμε τον δικό μας ιστό τροφίμων. Τα παιδιά προβληματίστηκαν σχετικά με τον λόγο που ταξιδεύουν οι τροφές και σύντομα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι πρέπει να μοιράζονται. Τέλος, συνθέσαμε κολάζ με τα διαπολιτισμικά τρόφιμα.
Δικαίωμα στην εκπαίδευση- μάθηση
Το δικαίωμα των παιδιών στην εκπαίδευση και τις πηγές μάθησης προσεγγίστηκε μέσα από τη θεματική ενότητα σώμα - εαυτός. Κάναμε εισαγωγή στο θέμα, υπενθυμίζοντας στα παιδιά ότι έχουν το δικαίωμα να μαθαίνουν και να αναπτύσσονται όσο το δυνατόν, περισσότερο. Ζητήσαμε να ονομάσουν ορισμένες δεξιότητες που ξέρουν να κάνουν τώρα, αλλά δεν ήξεραν όταν ήταν μικρότεροι (π.χ. διάβασμα, γράψιμο, μέτρημα χρημάτων, να λένε την ώρα). Χωριστήκαμε σε τέσσερις ομάδες και δώσαμε σε κάθε ομάδα ένα κομμάτι χαρτί αρκετά μεγάλο, ώστε να σχεδιάσουν πάνω του το περίγραμμα ενός παιδιού, καθώς και υλικά για τη δημιουργία ενός κολάζ. Κάθε ομάδα σχεδίασε το περίγραμμα ενός παιδιού. Παροτρύναμε τα παιδιά να σκεφτούν, τι γνωρίζουν και τι μπορούν να κάνουν πιο καλά όπως και ποιο μέρος του σώματος χρειάζεται για κάθε δεξιότητα. Συγκεκριμένα, σχεδιάσαμε, ζωγραφίσαμε, γράψαμε ή κολλήσαμε αναπαραστάσεις από αυτές στο μέρος του σώματος που χρησιμοποιούμε σε κάθε περίπτωση. Για παράδειγμα, αν είμαστε καλοί στο ποδόσφαιρο μπορούμε να σχεδιάσουμε μια μπάλα ποδοσφαίρου πάνω στο πόδι της φιγούρας. Έπειτα, οι ομάδες έδωσαν ένα όνομα στη φιγούρα τους και τις παρουσίασαν στις υπόλοιπες ομάδες. Ακόμη, σε πρώτη φάση δώσαμε στα παιδιά από ένα κουβάρι κι εκείνο έπρεπε να αναφέρει μια πηγή μάθησης και να δώσει το κουβάρι σ’ ένα άλλο παιδί δημιουργώντας έτσι τον ιστό της μάθησης. Σε δεύτερη φάση, δώσαμε στα παιδιά από ένα ψαλίδι και ζητήσαμε να μας πουν περιπτώσεις κατά τις οποίες τα παιδιά στερούνται αυτό το δικαίωμα κόβοντας κάθε φορά ένα κομμάτι από τον ιστό. Μέσα από αυτήν τη δραστηριότητα τα παιδιά κατανόησαν τη σπουδαιότητα του δικαιώματος στην εκπαίδευση και των πηγών της μάθησης.
Ακόμη, με αφορμή τα γεγονότα του 1821, συζητήσαμε για τον Ρήγα Φεραίο και τα ανθρώπινα δικαιώματα που ο ίδιος εισήγαγε στην Ελλάδα εκείνη την εποχή. Συζητήσαμε ακόμη για το κρυφό σχολειό - δικαίωμα στην εκπαίδευση κατά την περίοδο του πολέμου.
Ο Απρίλιος, με την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου έφερε στο προσκήνιο τα δικαιώματα του μικρού αναγνώστη, ενώ ως μικροί αναγνώστες δημιουργήσαμε και ζωγραφίσαμε τα δικά μας δικαιώματα.
Δικαίωμα στην οικογένεια
Με την εισαγωγή στη σεξουαλική αγωγή, περιγράψαμε την οικογένειά μας, συζητήσαμε για το πώς νιώθουμε και τι θέλουμε από εκείνη. Επίσης παρατηρήσαμε, σχολιάσαμε και αναπαραστήσαμε πίνακες ζωγραφικής με θέμα την οικογένεια. Στη συνέχεια, με αφορμή το βιβλίο «Μια ζωή σαν τη δική μου», συζητάμε για τα διαφορετικά είδη οικογενειών, δημιουργήσαμε έναν πίνακα διπλής εισόδου σημειώνοντας τις μορφές και τα είδη των οικογενειών μας. Επί προσθέτως, συζητήσαμε για την ανάγκη των παιδιών να βρίσκονται σε μια οικογένεια, για τα δικαιώματά τους αλλά και τις υποχρεώσεις τους μέσα σε αυτή. Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την οικογένεια παρατηρήσαμε και εντοπίσαμε διαφορές ανάμεσα σε δύο πίνακες, του Μποτερό και του Πικάσο. Τέλος, δημιουργήσαμε το γενεαλογικό μας δέντρο.
Δικαίωμα στον ιδιωτικό - προσωπικό χώρο
Συζητήσαμε τι μας αρέσει να κάνουμε στον προσωπικό μας χώρο, πώς περνάμε τον χρόνο μας όταν είμαστε μόνοι, τι μας αρέσει να κάνουμε στο δωμάτιό μας και γιατί είναι σημαντικό να έχουμε τον δικό μας χώρο. Αποφασίσαμε να δημιουργήσαμε έναν χώρο ηρεμίας και απομόνωσης στην τάξη μας. Ζωγραφίσαμε τους κανόνες που ακολουθούμε όταν βρισκόμαστε εκεί. Ο χώρος ονομάστηκε «Το σπιτάκι της ηρεμίας» και ήταν εμπλουτισμένος με αναπαυτικές μαξιλάρες, με παιδαγωγικό υλικό που επέλεξαν τα ίδια τα παιδιά, με μουσικά όργανα που θυμίζουν τη θάλασσα ή τη βροχή, με παζλ που απεικόνιζαν συναισθήματα και παραμύθια.
Δικαίωμα στο παιχνίδι και τη διασκέδαση
Αρχικά διαβάσαμε το βιβλίο «Τι θα πει παιδί», εκδόσεις Κόκκινο και παρατηρήσαμε και σχολιάσαμε εικόνες, οι οποίες απεικόνιζαν παιδιά να παίζουν και να διασκεδάζουν, αλλά και παιδιά να εργάζονται. Χωρίσαμε τις εικόνες σε δύο ομάδες, χρησιμοποιήσαμε τις εικόνες των παιδιών που εργάζονται και παίξαμε ένα παιχνίδι ρόλων με τίτλο «η φανταστική ταυτότητα», που  είχε ως στόχο την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης. Κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας, τα παιδιά επέλεγαν τυχαία μια εικόνα και περιέγραφαν το παιδί σαν να ήταν εκείνα στη φωτογραφία. Έλεγαν το όνομά τους, περιέγραφαν την οικογενειακή τους κατάσταση, πώς περνούσαν τον ελεύθερό τους χρόνο, αν πήγαιναν σχολείο κ.λ.π. Έπειτα καθίσαμε σε κύκλο και περιγράψαμε διάφορες καταστάσεις που μπορούν να συμβούν σε ένα παιδί π.χ. «Η οικογένειά σου είναι φτωχή και δεν μπορείς να πας σχολείο» κι αν η συγκεκριμένη κατάσταση ανταποκρινόταν στον ρόλο των παιδιών, έπρεπε να κάνουν ένα βήμα μπροστά. Στο τέλος, σχολιάσαμε την αλλαγή στις θέσεις μας, αλλά και πώς νιώσαμε που είχαμε τους συγκεκριμένους ρόλους.
Επιπλέον ασχοληθήκαμε με τα παιδικά χωριά sos και συζητήσαμε για τα παιδιά που ζουν εκεί και πώς περνούν τον χρόνο τους. Ανακαλύψαμε ένα βιβλίο, γραμμένο από τις μητέρες που ζουν στα παιδικά χωριά sos ανά τον κόσμο, το οποίο περιλαμβάνει παιχνίδια εμπνευσμένα από τα παιδιά που ζουν εκεί. Φτιάξαμε τη δική μας μπάλα από εφημερίδες και παίξαμε ορισμένα από τα παιχνίδια αυτά.
Δικαίωμα στην ενημέρωση
Με αφορμή το δικαίωμα στην ενημέρωση, αναφερθήκαμε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ξεφυλλίσαμε και διαβάσαμε εφημερίδες, εντοπίσαμε τις διαφορές ανάμεσα στην εφημερίδα και το περιοδικό, ενώ ακούσαμε ενημερωτική εκπομπή από το ραδιόφωνο. Ακόμη, αναζητήσαμε εικόνες από εφημερίδες και δημιουργήσαμε ένα κολάζ με τα νέα από όλο τον κόσμο και ένα κολάζ με τον κόσμο που ονειρευόμαστε. Τέλος, παίξαμε ένα παιχνίδι ισορροπίας με εφημερίδα και δημιουργήσαμε ήχους με εφημερίδες.
Ακόμη, κατά τη διάρκεια της μουσικής παρατηρήσαμε και σχολιάσαμε τον πίνακα ζωγραφικής του Γαΐτη, με τίτλο «Τα ανθρωπάκια». Κατόπιν, έγιναν και τα παιδιά «ανθρωπάκια»  δεν μπορούσαν να μιλήσουν, ενώ για να κινήσουν κάποιο μέλος του σώματός τους έπρεπε πρώτα να ακούσουν ένα συγκεκριμένο μουσικό όργανο Orff. π.χ. το τύμπανο για να περπατήσουν, το ντέφι για να κουνήσουν το κεφάλι κ.ο.κ.
Δικαίωμα στην ισότητα (μοναδικότητα - διαφορετικότητα, ρατσισμός- ξενοφοβία)
Η παγκόσμια ημέρα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, αποτέλεσε ερέθισμα προκειμένου να γνωρίσουμε τους ανθρώπους που έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Βιώσαμε το πώς νιώθουν οι άνθρωποι μέσω της ενσυναίσθησης, και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι παρά τις διαφορές μας, έχουμε τις ίδιες ανάγκες, τα ίδια δικαιώματα, απλά δεν τους δίνεται η δυνατότητα να επιδείξουν τις ικανότητές τους. Αρχικά, συζητήσαμε για τα άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην όραση, στην ακοή αλλά και για τους ανθρώπους που δεν έχουν ή έχουν χάσει κάποιο μέλος του σώματός τους (πόδια - χέρια). Τονίσαμε λοιπόν, ότι έχουμε τις ίδιες δυνατότητες, απλά χρησιμοποιούμε διαφορετικούς τρόπους για να τις υλοποιήσουμε. Διαβάσαμε με κλειστά μάτια κουτιά από συσκευασίες φαρμάκων, παίξαμε παιχνίδια αφής, δημιουργήσαμε διαδρομές με εμπόδια τα οποία έπρεπε να προσπεράσουμε για να περπατήσουμε, μάθαμε να λέμε καλημέρα στη νοηματική γλώσσα, ζωγραφίσαμε με το στόμα και τα πόδια, παίξαμε ψυχοκινητικά παιχνίδια «καθοδήγησέ με φίλε» και «η τυφλή κάμπια». Επίσης διαβάσαμε τα βιβλία «Ένας για όλους και όλοι για έναν» και «Το αυγό»  από τις εκδόσεις Πατάκη, συζητώντας για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και τα δικαιώματά τους.
Στα πλαίσια της ενότητας «ο εαυτός μου», διαβάσαμε το βιβλίο «Οι νεράιδες μας μιλούν για την αυτοεκτίμηση» και συζητήσαμε για αυτήν την έννοια. Επίσης, τα παιδιά παρατήρησαν, σχολίασαν τον εαυτό τους στον καθρέπτη και τον ζωγράφισαν. Στη συνέχεια, ήρθε «ένα πουγκί γεμάτο εκπλήξεις», μέσα στο οποίο υπήρχαν φωτογραφίες των παιδιών. Κάθε παιδί, επέλεγε τυχαία μια φωτογραφία μέσα από το πουγκί, παρουσίαζε τον φίλο του και έλεγε τι αγαπά σε αυτόν. Με αυτόν τον τρόπο, προσπαθήσουμε να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμηση των νηπίων. Ακόμη, δημιουργήσαμε τις δικές μας ταυτότητες. Κατά την επεξεργασία του θέματος «Το σώμα μου», ζωγραφίσαμε πάνω στο σώμα μας τις φλέβες μας, διαπιστώνοντας τη διαφορετικότητά μας.
Η εαρινή ισημερία και το ταξίδι των χελιδονιών από χώρα σε χώρα, έφερε στο προσκήνιο την έννοια του ρατσισμού. Τα παιδιά προβληματίστηκαν γύρω από τους λόγους για τους οποίους κάποιοι άνθρωποι δεν αποδέχονται τη διαφορετικότητα και επιζητούν την ομοιομορφία.
Μέσω της μουσικής, μιλήσαμε για τη διαφορετικότητα, για τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης και παραλληλίσαμε τα διαφορετικά ηχοχρώματα των μουσικών οργάνων με τα διαφορετικά  χαρακτηριστικά που έχει ο καθένας από εμάς. Παίξαμε ένα παιχνίδι ακοής και αφής, όπου ένα παιδί έχει δεμένα τα μάτια του, ενώ ένα άλλο έρχεται κοντά του και παίζει ένα όργανο ORFF. Το παιδί που δε βλέπει καλείται να αναγνωρίσει το μουσικό όργανο από τον ήχο του και έπειτα, αφού αγγίξει τον οργανοπαίκτη, να αναγνωρίσει ποιος είναι και αυτός.
Δικαίωμα στην αγάπη και τη φιλία (ανάπτυξη συναισθημάτων)
Η εισαγωγή στη συναισθηματική αγωγή, έγινε με την ανάγνωση του βιβλίου «Η παλέτα των συναισθημάτων». Έπειτα από τη συζήτησή μας, βγήκαμε στον κήπο, αναζητήσαμε εικόνες της φύσης που μας παραπέμπουν σε συναισθήματα και τις φωτογραφίσαμε. Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι, τα παιδιά ανακάλυψαν την αγάπη με τη βοήθεια κάποιων εικόνων και της μουσικής. Στη συνέχεια, διαβάσαμε το βιβλίο «Το δέντρο που έδινε», ενώ συζητήσαμε για την αξία της προσφοράς στη ζωή μας για ανθρώπους που χρειάζονται πραγματικά τη βοήθειά μας και για ανθρώπους που αγαπάμε. Μέσα από τη μουσική, βιώσαμε και εκφράσαμε διάφορα συναισθήματα χρησιμοποιώντας την αίσθηση της αφής και το σώμα μας. Διαβάσαμε το ποίημα της Δαμηλάκη με τίτλο «Χαρά και λύπη», συζητώντας για τα συναισθήματα αυτά, πότε και για ποιους λόγους προκαλείται το καθένα κ.λ.π. Ο πίνακας ζωγραφικής του Ντελονέ « Η Χαρά της ζωής», ενέπνευσε τα παιδιά ώστε να δημιουργήσουν τον δικό τους πίνακα με υφάσματα, αλλά και να δώσουν ζωή σε αυτόν με τις κινήσεις τους. Επίσης, παρατηρήσαμε και σχολιάσαμε τον πίνακα ζωγραφικής του P. Klee «Senecio», ενώ τα παιδιά δημιούργησαν συναισθήματα στον πίνακα, μέσα από ατομική εργασία.
Κατά τη διάρκεια των αποκριών, δημιουργήσαμε τις στολές μας, μεταμφιεστήκαμε σε παλιάτσους. Σχολιάσαμε, μάθαμε το τραγούδι «Ο παλιάτσος», το οποίο μιλά για τα δίκια της ζωής. Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι τα παιδιά βίωσαν την ιστορία ενός λυπημένου παλιάτσου, ο οποίος έκανε τους άλλους να γελούν, μα τώρα τον ξεχνούν.
Δεν μπορούσαμε να λησμονήσουμε το δικαίωμα στη φιλία, διότι όπως έμαθαν τα παιδιά «Ζωή χωρίς φιλία είναι ουρανός δίχως ήλιο». Μιλήσαμε για τη συμβολή και τη θέση των φίλων στη ζωή μας, γράψαμε τη συνταγή της φιλίας, ενώ δημιουργήσαμε «ένα δώρο για τους φίλους μου», κάνοντας ομαδικά μια ζωγραφιά.
Μέσα από τη μουσική αγωγή, παίξαμε το παιχνίδι «το καράβι και τα βράχια» για την ενίσχυση της εμπιστοσύνης και της συνεργασίας των νηπίων. Συγκεκριμένα, ένα παιδί με δεμένα μάτια είναι “το καράβι” και στόχο έχει να μπει στο λιμάνι. Εκεί βρίσκεται ένα άλλο παιδί, “ο φάρος”, που τον καθοδηγεί με ήχο από ένα μουσικό όργανο Orff. Στην πορεία του, συναντά τα υπόλοιπα παιδιά που είναι τα “βράχια”, κρατούν κι αυτά από ένα μουσικό όργανο στο χέρι (διαφορετικό από το όργανο που κρατά ο φάρος) και όταν το “καράβι” τους πλησιάζει, το προειδοποιούν ηχητικά , ώστε να μην πέσει πάνω τους. Στη συνέχεια, παίξαμε ένα ρυθμικό παιχνίδι, ακούγοντας το τραγούδι “Εγώ κι εσύ μαζί”. Υπήρχαν στο πάτωμα διάφορα μουσικά όργανά Orff, δύο από κάθε είδος. Με την έναρξη της μουσικής, τα παιδιά περπατούσαν ανάμεσα στα όργανα και μόλις άκουγαν τα πρώτα λόγια, διάλεγαν από ένα όργανο το καθένα και συνέχιζαν το περπάτημα. Μόλις ακούστηκε πάλι η μουσική, κάθε παιδί έψαχνε να βρει ποιος κρατά το ίδιο μουσικό όργανο. Μόλις έβρισκαν το ταίρι τους, αγκαλιάστηκαν, έγιναν φίλοι και συνόδευαν ρυθμικά το τραγούδι χωρίς να σταματήσουν το περπάτημα.
Δικαίωμα στην ειρήνη (εθνικότητα & προσφυγικό ζήτημα)
Η ύπαρξη του πολέμου, καταλύει αυτόματα κάθε ανθρώπινο δικαίωμα. Κάθε φορά που αναφερόμασταν στις προσπάθειες των προγόνων μας για την κατάκτηση της ελευθερίας, της ειρήνης, της δημοκρατίας, (επέτειοι 28ης Οκτωβρίου, εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου, επανάσταση του 1821), τα παιδιά τόνιζαν ότι τα υπόλοιπα δικαιώματά τους προστατεύονται μόνο από την ειρήνη. Διαβάσαμε λοιπόν το ποίημα «Οι γειτονιές του κόσμου» του Γ. Ρίτσου, παρατηρήσαμε και σχολιάσαμε φωτογραφίες με θέμα τον πόλεμο. Στη συνέχεια, τα παιδιά έκαναν μια ατομική εργασία, δημιούργησαν ένα μικτό κολάζ στο οποίο ανέτρεψαν την εικόνα του πολέμου. Η ενσυναίσθηση επήλθε μέσα από το θεατρικό παιχνίδι «Κάτι από την πατρίδα», όπου τα παιδιά βίωσαν την κατάσταση του πολέμου που βρίσκονται κάποιοι άνθρωποι που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να πάρουν μαζί τους μόνο τα απαραίτητα. Τότε, ανακαλύψαμε τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι αλλάζουν χώρα, ενώ διαφοροποιήσαμε και κατανοήσαμε τις έννοιες μετανάστευση και προσφυγιά.
Η αρχή της επικαιρότητας, δυστυχώς, στάθηκε ως αφορμή προκειμένου να ασχοληθούμε με το θέμα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Αρχικά, παρατηρήσαμε και σχολιάσαμε φωτογραφίες από το διαδίκτυο με θέμα τους πρόσφυγες από τη Συρία, ενώ ζωγραφίσαμε με ποιον τρόπο θα μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε. Την επόμενη ημέρα, επισκέφτηκε την τάξη μας ένα προσφυγάκι (εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού) και αφηγήθηκε στα παιδιά την ιστορία του, εξιστορώντας τις περιπέτειές του με τη βοήθεια των παιδιών, τα οποία διαμόρφωσαν την πλοκή της ιστορίας με τις παρεμβάσεις τους. Επίσης, διαβάσαμε το παραμύθι «Το άγαλμα που κρύωνε» εκδόσεις Πατάκη, ενώ παρατηρήσαμε και σχολιάσαμε εικόνες από το άγαλμα «το προσφυγάκι», το οποίο βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Η μουσικός της τάξης, μας χάρισε άλλο ένα τραγούδι το οποίο μάθαμε και τραγουδούσαμε με τίτλο «Στο προσφυγάκι», που έφτιαξαν πάνω στη μελωδία του σμυρναίικου τραγουδιού “Τι σε μέλλει εσένανε”:
Απ’ της Σμύρνης το γιαλό
κοχύλι σου κρατώ.
Κι απ’ τις βρύσες της νερό
στα χείλη σου ακουμπώ.
Θα σου πλέξω με όλα αυτά
ρούχα να σε ντύσω.
Να μη νιώθεις μοναξιά
μέχρι να ‘ρθεις πίσω.
Απ’ την Πέργαμο λουλούδια,
χρώματα ευωδιές
καρπουζάκι απ’ τα μποστάνια
κι άλλες λιχουδιές.
Θα σου πλέξω με όλα αυτά
ρούχα να σε ντύσω.
Να μη νιώθεις μοναξιά
μέχρι να ‘ρθεις πίσω.

Δημιούργησαν το μουσικό παραμύθι “Όταν οι νότες ξενιτεύονται”, μέσα από το οποίο μίλησαν για τους πρόσφυγες, ενώ παράλληλα γνώρισαν και έπαιξαν με το κλειδί του ΣΟΛ, το πεντάγραμμο και τις νότες πάνω σε αυτό. Ακόμη, με ένα παιχνίδι ήχων βρήκαμε τα κρυμμένα αντικείμενα από την πατρίδα του αγάλματος (κοχύλι, νερό, παπαρούνα, καρπούζι), γίναμε τέσσερις ομάδες, μία για κάθε αντικείμενο και τραγουδήσαμε το τραγούδι “Στο προσφυγάκι’’. Ακόμη, μιλήσαμε για τον πόλεμο που στερεί από τα παιδιά τα δικαιώματά τους και τραγουδήσαμε το τραγούδι “Λουλουδόκοσμος” που μιλάει για την ειρήνη και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα.
Δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε τους πρόσφυγες από την πατρίδα μας, γι’ αυτό αναζητήσαμε τα ονόματα των προγόνων μας σε ένα βιβλίο καταγραφής των προσφύγων από τη Μικρά Ασία.
Γνωριμία με φορείς που προασπίζονται τα δικαιώματα του παιδιού
Το χαμόγελο του παιδιού, η Unicef, η Action aid, ο συνήγορος του παιδιού, οι γιατροί του κόσμου, είναι οι οργανώσεις που αναφέραμε και μάθαμε για τη δράση τους. Διαβάσαμε την ιστορία της Unicef με λόγια και εικόνες, καθώς επίσης και μαρτυρίες παιδιών που δέχτηκαν τη βοήθεια της Unicef. Έπειτα, γίναμε μέλη της οργάνωσης και συμμετείχαμε στο πανελλήνιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «Παιδιά πρόσφυγες, παιδιά μετανάστες, μα πάνω απ’ όλα παιδιά» και υπότιτλο «Τα παιδιά γράφουν και ζωγραφίζουν τα δικαιώματά τους, το 2016». Τα νήπια δημιούργησαν μια αφίσα, η οποία απεικονίζει τον κόσμο που ονειρεύονται…
 Παρεμβάσεις μέσω του θεατρικού παιχνιδιού
Θέμα : Διαφορετικότητα (παγκόσμια ημέρα των ζώων)
«Η κοτούλα η Μαριγώ έκανε ένα μπλε αυγό»
Η κοτούλα (εμψυχώτρια) συναντάει τα παιδιά καθώς αναζητάει μια φωλιά να μείνει αυτή και το μπλε αυγό της αφού δεν είναι πλέον αποδεχτή στο κοτέτσι που ζούσε μέχρι τώρα.  Τα παιδιά παρηγορούν τη Μαριγώ και σκέφτονται λύσεις για να τη βοηθήσουν να γίνει αποδεχτή. Είπαν τα παιδιά: να βάψουν το αυγό της άσπρο. Να βάψουν χρωματιστά τα άλλα αυγά κρυφά για να αισθανθούν και οι άλλες κότες όπως νιώθει η κοτούλα. Και πολλές άλλες ιδέες. Έκαναν και την ίδια να αισθανθεί ξεχωριστή που είναι χρωματιστή κότα και όπως και τα ίδια τα παιδιά είναι διαφορετικά και μοναδικά. Η κοτούλα τους έδωσε χρωματιστά πούπουλα και έπαιξαν με αυτά διάφορα παιχνίδια.
Θέμα: Το περιβάλλον μας
«Η γεωλόγος είναι πολύ προβληματισμένη για το περιβάλλον»
Το Νηπιαγωγείο δέχεται μια επίσκεψη από την επιστήμονα γεωλόγο Δρ. Ειρήνη (εμψυχώτρια) η οποία είναι πολύ ανήσυχη με όσα παρατηρεί στο περιβάλλον. Τα παιδιά ενημερώνονται και προβληματίζονται. Αποφασίζουν να γίνουν τα παιδιά επιστήμονες  και να αναλάβουν την ευθύνη να βοηθήσουν τον πλανήτη μαζί με τη γεωλόγο. Βγαίνουμε στον κήπο και ψάχνουμε στοιχεία και τα συλλέγουμε, κρατάμε και τα απαραίτητα εργαλεία (μεγεθυντικούς φακούς, τσιμπίδες, φτυαράκια και άλλα) . Παρατηρούμε ότι το χώμα είναι πολύ στεγνό, τα φυτά μαραμένα, το φθινόπωρο δε φαίνεται πουθενά και τελειώνει ο Οκτώβριος. Στη συνέχεια μέσα στο εργαστήριο μας κάνουμε πειράματα και μελέτες.
Αφού έγιναν όλα αυτά αποφασίζουν τα παιδιά να δράσουν. Οργανώνουν λοιπόν μια ποδηλατοδρομία στο κέντρο της πόλης μας όπου  μοιράζουμε τα δικά μας φυλλάδια και φωνάζουμε τα δικά μας συνθήματα για να μάθουν οι συμπολίτες μας τους κινδύνους που διατρέχει το περιβάλλον και να το προστατέψουν.
Θέμα: Το μαύρο θέατρο (Χριστουγεννιάτικη παράσταση)
«Η χιονονιφάδα και το δέντρο το μοναχό»
Τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί εμπνέονται από το παραμύθι της Άννας Δενδρινού και δημιουργούν τη χριστουγεννιάτικη παράσταση του μαύρου θεάτρου η οποία αναφέρεται στο περιβάλλον, στις ανθρώπινες σχέσεις, στην αξία της συνεργασίας και της ανθρώπινης επικοινωνίας.
Τα παιδιά παρουσιάζουν τη παράσταση και στη Στέγη Ανηλίκων Ηρακλείου.
Θέμα: Συνύπαρξη και σεβασμός
«Υπάρχει μια γλάστρα με ένα σωρό σποράκια... Εκεί μέσα κατοικούν, ονειρεύονται, ανθίζουν και μαθαίνουν να αγαπούν»
Η εμψυχώτρια φέρνει μια γλάστρα όπου έχει φυτέψει δύο σποράκια (βελανίδια στερεωμένα σε ξυλάκια σουβλακιού για να μπορεί να τα κουνάει όταν μιλάνε). Τα δυο σποράκια όλη μέρα τσακώνονται μέσα στην ίδια γλάστρα γιατί θέλουν όλη τη γλάστρα για τον εαυτό τους, γιατί οι ρίζες του ενός απλώνονται στη μεριά του άλλου, γιατί δε θέλουν να μοιράζονται το νερό και γιατί το ένα θα γίνει πιο όμορφο λουλούδι από το άλλο. Ώσπου χωρίστηκαν σε διαφορετικές γλάστρες και ησύχασαν. Όμως κανένα δεν άνθιζε… Τα παιδιά είπαν ότι η μοναξιά που νιώθουν τα σποράκια τα κάνει να μην ανθίζουν και έδωσαν τη λύση  πώς να συνυπάρχουν στην ίδια γλάστρα και να περνάνε όμορφα μαζί. Στη συνέχεια τα παιδιά δραματοποιούν αυτήν την ιστορία.
Θέμα: Παιδί πρόσφυγας
«Ένα προσφυγάκι, η Αμπντούλ, είναι ένα παιδί όπως εμείς»
Τα  παιδιά εντόπισαν στον κήπο του Νηπιαγωγείου ένα παιδί να τριγυρνάει τρομαγμένο. Χάθηκε όταν ταξίδευε στη θάλασσα για να γλιτώσει από τον πόλεμο που γίνεται στη χώρα του και ψάχνει τους γονείς του και την κόκκινη βαλίτσα του. Τα παιδιά ψάχνουν στον κήπο και βρίσκουν τη βαλίτσα. Τα παιδιά είπαν στο προσφυγάκι: “Εδώ είσαι ασφαλής, μην ανησυχείς θα σε προσέχουμε εμείς, έλα στο σχολείο μας μέχρι να τους βρούμε, μη φοβάσαι”.
«Το άγαλμα που κρύωνε» του Χρ. Μπουλώτη
Δραματοποίηση του παραμυθιού με θέμα το προσφυγάκι (άγαλμα) που φιλοξενείται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.
Θέμα: Ο κόσμος που ονειρευόμαστε
«Όταν τα όνειρά μας γίνονται ποιήματα και εμείς ποιητές των ονείρων μας»
Τα παιδιά σε ομάδες δημιουργούν τα δικά τους ποιήματα εκφράζοντας τα όνειρά τους και τα θέλω τους.
Ομάδα 1:
Θέλω να ανέβω στο πιο ψηλό βουνό  και από εκεί να κάνω βουτιά σ' ένα σύννεφο χρωματιστό.
Θέλω να είμαι νεράιδα μαγική και να πετάω νεραΪδόσκονη πολύ για να πραγματοποιηθεί κάθε κρυφή ευχή.
Θέλω αόρατος να γίνω  κάθε στιγμή ένα πρόβλημα να λύνω.
Θέλω σε αστέρι να μεταμορφωθώ πάνω σ' ένα ουράνιο τόξο να πετώ και να βάζω πολλά γκολ.
Ομάδα 2:
Θέλω να γίνω δυνατός βασιλιάς και στον ουρανό μαζί μου να πετάς.
Θέλω παιχνίδια κι αγκαλιές και ό,τι άλλο εσύ θες.
Θέλω να έχω ένα σύννεφο για να κοιμηθώ και να παίζω ποδόσφαιρο στον ουρανό.
Θέμα: Η αγάπη
Βλέπουμε με τον προτζέκτορα εικόνες αγάπης. Εκφράζουμε δυνατά και με το σώμα ό,τι αγαπάμε πολύ. Τραγουδάμε και χορεύουμε το «Ν’ αγαπάς» του Θαλασσινού. Προσφέρουμε αγάπη με όποιον τρόπο θέλουμε σε κάποιο φίλο. Βλέπουμε το βίντεο «Να μην ξεχνάς να αγαπάς» όπου νιώθουμε την αγάπη του δασκάλου προς τον μαθητή. Ο μαθητής είναι διαφορετικός  όμως η αγάπη έχει το ίδιο πρόσωπο.
Θέμα: Δικαίωμα στην ειρήνη και στην έκφραση  του φόβου
Προβάλουμε τον πίνακα «Γκουέρνικα» του Πικάσο και δραματοποιούμε τον πόλεμο. Στη συνέχεια προβάλουμε την «Κραυγή» του Μούνγκ όπου τα παιδιά τοποθετούν το πρόσωπό τους πάνω στο πρόσωπο που ουρλιάζει και φωνάζουν δυνατά τον φόβο τους.
Έπειτα προβάλουμε «Το παιδί και το περιστέρι» του Πικάσο και κάθε παιδί κρατάει στην αγκαλιά του ό,τι νομίζει ότι μπορεί να φέρει την ειρήνη στον κόσμο.
Θέμα: Δικαίωμα στην εκπαίδευση - Παιδική εργασία
«Τα παιδιά που πάνε σχολείο είναι ευτυχισμένα»
Μέσα από εικόνες που προβάλλονται δημιουργούμε δικούς μας αυτοσχεδιασμούς. Παιδιά που πάνε σχολείο. Μέσα από πίνακα ζωγραφικής δραματοποιούμε μια μέρα μέσα στην τάξη ενός σχολείου και στη συνέχεια τα παιδιά φεύγοντας από το σχολείο συναντούν ένα κορίτσι να κάθεται στα σκαλιά κουρασμένο από τη δουλειά («Προσφυγοπούλα» του Ιακωβίδη). Το κάθε παιδί του προσφέρει ό,τι νομίζει ότι χρειάζεται και επίσης θέλουν να το βοηθήσουν και να το πάρουν μαζί τους σπίτι τους για να σταματήσει αυτή η αδικία.
Θέμα: Δικαίωμα στο παιχνίδι
«Είμαι παιδί και είμαι ελεύθερο να παίζω. Υπάρχουν παιδιά που παίζουν μόνο στα όνειρά τους»
Αυτοσχεδιασμοί μέσα από φωτογραφίες παιδιών που δουλεύουν σκληρά και παιδιών που παίζουν ευτυχισμένα. Τα παιδιά υποδύονται ρόλους άλλων παιδιών με φανταστικές ταυτότητες  καλλιεργώντας την ενσυναίσθηση.
Θέμα: Αυτοεκτίμηση
«Είμαστε όλοι πουλιά με χρωματιστά φτερά... όμως όλοι έχουμε χαρίσματα διαφορετικά»
Βάλαμε όλοι τα ίδια ακριβώς χρωματιστά πουκάμισα και γίναμε πουλιά που ζουν στο δάσος. Αυτά τα πουλιά συνήθιζαν να κάνουν ένα συμβούλιο όπου κάθε πουλί έλεγε το ταλέντο του και τον λόγο που είναι σημαντικό στην ομάδα των πουλιών. Όλοι είναι απαραίτητοι και ο καθένας είναι αναντικατάστατος.
Δράσεις - Συμμετοχή σε προγράμματα
  • Δεντροφύτευση
  • Ποδηλατοδρομία
  • Παιχνιδομαζώματα
  • Παράσταση στη στέγη ανηλίκων
Επισκεφθήκαμε τη στέγη ανηλίκων του Ηρακλείου λίγο πριν τα Χριστούγεννα, όπου τα παιδιά του νηπιαγωγείου μας παρουσίασαν την παράσταση με την τεχνική του μαύρου θεάτρου. Το σενάριο βασίστηκε στο παραμύθι της Άννας Δενδρινού «Η Χιονονιφάδα και το δέντρο μοναχό».
  • Συγκέντρωση ρουχισμού και ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες (Πραγματοποιήθηκαν τρεις αποστολές)
  • Συλλογή καπακιών για την αγορά ενός αναπηρικού αμαξιδίου
  • Πραγματοποιήσαμε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Έχω δικαίωμα»
Αποκτήσαμε και αξιοποιήσαμε το υλικό της μουσειοσκευής (κινητό εκπαιδευτικό πρόγραμμα) από το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, η οποία περιλαμβάνει πίνακες ζωγραφικής, έργα μαθητών, εγχειρίδιο με δραστηριότητες.
  • Εκδρομή στην Αθήνα
Τον Απρίλιο, πραγματοποιήσαμε εκπαιδευτική εκδρομή στην Αθήνα. Ο πρώτος μας σταθμός ήταν το Μουσείο Ελληνικής παιδικής Τέχνης, όπου παρακολουθήσαμε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «Το δικαίωμα να είσαι παιδί». Στη συνέχεια, πήγαμε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο όπου τα παιδιά παρακολούθησαν ένα πρόγραμμα μουσειακής αγωγής που ετοιμάσαμε στη Ροδομηλιά, βασισμένο στο παραμύθι του Χ. Μπουλώτη «Το άγαλμα που κρύωνε» και αναφέρεται στο άγαλμα μικρού παιδιού που ονομάζεται «το προσφυγάκι».
  • Πασχαλινό παζάρι αγάπης
Τα παιδιά, εικονογράφησαν τις αφίσες για το παζάρι μας, διέθεσαν παιχνίδια, βιβλία, παραμύθια, ενώ δημιούργησαν πασχαλινές κατασκευές, κάρτες, πίνακες ζωγραφικής. Αξιοσημείωτη είναι η συμμετοχή των γονέων, οι οποίοι δημιούργησαν λαμπάδες, προσέφεραν γλυκίσματα κι ενίσχυσαν την προσπάθειά μας. Το πασχαλινό παζάρι αγάπης, πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τις Mommies, στη Λότζια, ενώ το ποσό που συγκεντρώσαμε δόθηκε στο κέντρο ειδικών παιδιών της Ζωοδόχου Πηγής.
  • Ο τοίχος της καλοσύνης
Οι μαθητές μας, μαζί με τους γονείς, δημιούργησαν έναν πολύχρωμο και πελώριο τοίχο της καλοσύνης στον οποίο κρεμάσαμε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.
  • Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα για τα δικαιώματα των παιδιών, Unicef
«Παιδιά πρόσφυγες, παιδιά μετανάστες, μα πάνω απ’ όλα παιδιά» Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που προωθεί τη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού. Οι μαθητές με ευχάριστο και δημιουργικό τρόπο έχουν τη δυνατότητα να εκφραστούν δημιουργικά, να αναπτύξουν τη φαντασία τους, τις απόψεις τους και τα συναισθήματά τους σχετικά με τα δικαιώματά τους.
  • Εκπαιδευτική εκδρομή στα Ανώγεια
Παρακολουθήσαμε το πρόγραμμα «Φυσικό & ανθρωπογενές περιβάλλον: αξίες & ανθρώπινα δικαιώματα στο πλαίσιο της αειφορίας» στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.
Αξιολόγηση
Συζητήσαμε σχετικά με το νόημα των λέξεων: επιβίωση, ανάπτυξη, προστασία, συμμετοχή, ενώ αναζητήσαμε τη σημασία τους στο λεξικό. Έπειτα, παρατηρήσαμε και σχολιάσαμε πίνακες ζωγραφικής, εντοπίζοντας τα συναισθήματα και κατ’ επέκταση τα δικαιώματα που αντικατοπτρίζουν. Ο απώτερος στόχος μας ήταν η κατηγοριοποίηση των πινάκων ζωγραφικής στις ομάδες της επιβίωσης, συμμετοχής, ανάπτυξης, προστασίας. Στη συνέχεια, τα νήπια σε ομάδες, αναπαράστησαν με το σώμα τους πίνακες ζωγραφικής. Τέλος, παίξαμε ένα γλωσσικό παιχνίδι με καρτέλες στις οποίες αναγράφονταν τα δικαιώματα, τα οποία έπρεπε να αντιστοιχίσουμε με τον κατάλληλο πίνακα ζωγραφικής.
Επιπλέον, διαβάσαμε το βιβλίο «Όλοι γεννιόμαστε ελεύθεροι», του Ευγένιου Τριβιζά από τις εκδόσεις Παπαδοπούλου. Μετρήσαμε και καταγράψαμε τα δικαιώματα του παιδιού, δημιουργήσαμε τη χάρτα των δικαιωμάτων μας, επιλέξαμε ένα δικαίωμα και το αναπαραστήσαμε με το σώμα μας. Αναζητήσαμε αντικείμενα από φυσικά ή ανακυκλώσιμα υλικά που υπάρχουν στο ατελιέ μας, τα οποία μας θύμιζαν ένα δικαίωμα και δημιουργήσαμε τη δική μας πρωτότυπη σύνθεση.
Έπειτα από συζήτηση, προσπαθήσαμε να ψηφίσουμε, να καταγράψουμε και να ζωγραφίσουμε το αγαπημένο μας δικαίωμα. Η πλειοψηφία των νηπίων αποφάσισε ότι το δικαίωμα στο φαγητό και το νερό είναι το πιο αναγκαίο, ενώ ακολουθούν η οικογένεια και τα υπόλοιπα.
Ευχαριστίες
  • Την οικογένεια Μιχάλη Τσικνάκη για τις 3 αποστολές, για την παραχώρηση του τοίχου, για τον ρουχισμό & τις μπάλες για τα 25 προσφυγόπουλα που φιλοξενούνται στο Κέντρο Ανηλίκων στα Ανώγεια.
  • Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης για τον δανεισμό της μουσειοβαλίτσας.
  • Την κα 'Αννα Καρνιαουτάκη για τους στίχους των 2 τραγουδιών : Το ποδήλατό μου και στο προσφυγάκι.
  • Τους γονείς των μαθητών του Νηπιαγωγείου μας.
Αναφορές
  • Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. (2003). Διαθεματικό Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών για το Νηπιαγωγείο.
  • Οικονομίδης, Β. Δ. & Ελευθεράκης, Θ. (2009). Εκπαίδευση, Δημοκρατία και Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ατραπός, Αθήνα.
  • Ruth, Rocha. & Otavio, Roth. (2005). Η παγκόσμια διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου προσαρμοσμένη για τα παιδιά. Μεταίχμιο, Αθήνα.
  • Ίδρυμα για το παιδί και την οικογένεια. (1997). Οι 10 βασικές αρχές της διακήρυξης των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού.
  • Τριβιζάς, Ε. (2008). Όλοι γεννιόμαστε ελεύθεροι. Παπαδόπουλος, Αθήνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου